W Wielki Czwartek, 5 kwietnia 2012 r., w szpitalu we Wrocławiu zmarł ks. Michał Huk SDS. Jego pogrzeb odbył się dnia 11 kwietnia w kościele parafialnym w Bagnie. Mszy św. koncelebrowanej przewodniczył prowincjał ks. Piotr Filas. W pogrzebie uczestniczył również wikariusz biskupi ks. mitrat Julian Hojniak z Zielonej Góry. Po uroczystości kościelnej trumnę z ciałem ks. Michała Huka złożono w miejscowym grobowcu zakonnym. Dzień wczesniej odbyło się nabożeństwo żałobne w katedrze greckokatolickiej pw. Świętych Wincentego i Jakuba we Wrocławiu. Liturgii przewodniczył ordynariusz eparchii wrocławsko-gdańskiej ks. bp Włodzimierz Juszczak. W nabożeństwie wzięli też udział kapłani z różnych parafii greckokatolickich wraz z ks. proboszczem katedry Andrzejem Michaliszynem. Ks. Michał Huk urodził się 9 sierpnia 1927 r. z rodziców Antoniego i Ahafi zd. Rudnicka w Krowicy k. Lubaczowa. Miejscowość ta była wówczas parafią misyjną rzymsko-katolickiego Kościoła na terenach wschodnich. Ks. Michał rozpoczął naukę w szkole podstawowej w Krowicy w 1935 r. Mając 15 lat został w 1942 r. wywieziony na roboty do Niemiec, gdzie przebywał przez trzy lata. Do Polski wrócił po zakończeniu wojny. W 1946 r. zapisał się do gimnazjum salwatorianów w Mikołowie. W 1948 r. wstąpił do nowicjatu salwatorianów w Bagnie i przyjął imię zakonne Jozafat. Po jego ukończeniu, 8 września 1949 r., złożył pierwsze śluby zakonne. Następnie w Małym Seminarium Duchownym w Mikołowie kontynuował naukę z zakresu szkoły średniej. Tam również zdał w 1951 r. wewnętrzny egzamin dojrzałości (państwową maturę zdobył już jako ksiądz w 1958 r.). Po tzw. małej maturze rozpoczął studia filozoficzne w Studium Generalnym Dominikanów w Krakowie. W dniu 8 września w 1953 r. złożył wieczystą profesję zakonną w Trzebini. Święcenia kapłańskie przyjął 26 czerwca 1956 r. z rąk ks. bpa Stanisława Rosponda w kościele Misjonarzy św. Wincentego a Paulo w Krakowie, przy ul. Stradom. W latach 1957-1959 pełnił funkcję socjusza nowicjatu, którego magistrem był ks. Zenon Zgudziak. W tym czasie posługiwał również jako spowiednik nadzwyczajny kleryków w Bagnie. Od roku 1960 do 1963 odbywał studia psychologiczne na KUL ukończone napisaniem pracy magisterskiej na temat „Znajomość ludzi” Wojciecha Mieszkowskiego na tle współczesnej charakterologii napisanej u ks. prof. dra Józefa Pastuszki. W latach kolejnych pracował w duszpasterstwie w Bielsku-Białej (1962-1963), w Warszawie, ul. Czerniakowska, przy kościele rektoralnym św. Józefa (1963-1964). Z powodu choroby został zwolniony ze swoich obowiązków i przeniesiony do Krakowa, na ul. św. Jacka, jako spowiednik i opiekun kandydatów do nowicjatu. W tym czasie był również wykładowcą psychologii dla kleryków w klasztorze ojców Paulinów na Skałce w Krakowie. W 1966 r. został mianowany kapelanem szpitala i przeniesiony do Bystrej Śl., skąd po roku przeniesiono go do Wołowa jako kapelana sióstr benedyktynek. Kolejnym miejscem pracy ks. Huka była przez kilka miesięcy w 1969 r. parafia św. Michała w Sopocie. Od 1970 r. pracował w duszpasterstwie parafialnym w Trzebnicy przez dwa lata, potem podjął funkcję kapelana sióstr boromeuszek i miejscowego szpitala. W latach 1973-1990 był wykładowcą psychologii w WSD w Bagnie i ojcem duchownym kleryków. Równocześnie – za pozwoleniem władz kościelnych – zaczął pomagać w pracy w duszpasterskiej na terenie Dolnego Śląska wśród wiernych obrządku greckokatolickiego. W 1975 r. został przeniesiony do domu zakonnego do Bagna, gdzie kontynuował zajęcia dydaktyczne i, zależnie od potrzeb, podejmował prace duszpasterskie w obu obrządkach. W 1978 zamieszkał we wspólnocie zakonnej we Wrocławiu, gdzie przybywał do końca życia. Ks. Huk oprócz zajęć typowo kapłańskich napisał w międzyczasie pracę doktorską u prof. Stefana Kunowskiego i obronił ją na KUL-u w 1977 r. Rozprawa nosiła tytuł Konflikty dorastającej młodzieży z rodzicami i dążenie do ich likwidacji jako problem wychowawczy. Autor opublikował ją drukiem w języku polskim w 1990 i 2000 r., a w 2008 w języku ukraińskim. Zainteresowania posługą kapłańską ks. Michała wykraczały często poza wschodnią granicę Polski. Chciał, żeby zgromadzenie założyło tam swój dom zakonny. Sam kilkakrotnie przebywał na terenie Ukrainy jako duszpasterz, a w 1995 r. wykładał również psychologię w seminarium duchownym diecezji żytomierskiej.
(ks. W. Węglarz SDS)
✝️ Requiescat in Pace ✝️
